غنچه اي خنديد!!!
*ولي باغ به اين خنده گريست* غنچه آن روز ندانست
که آن گريه ز چيست
باغ پر گل شد و هر غنچه به گل شد تبديل
گريه ي باغ فزون تر شد و چون ابر گريست
*باغبان آمد و گل ها را چيد*
رسم تقدير چنين است و چنان خواهد بود مي رود عمر ولي "خنده به لب" بايد زيست